Koncepcja światła w Biblii Hebrajskiej pozostaje mocno zakorzeniona w religijno-kulturowym i filozoficznym kontekście Bliskiego Wschodu okresu starożytności. Podkreślano wówczas zarówno naturalny i fizyczny aspekt światła, jak również więź tego pojęcia ze światem transcendencji. Światło postrzegane było jako jeden z kluczowych atrybutów Boga (bogów) i symbol Jego (ich) transcendentnej aktywności. Pośród mitycznych ujęć światła w cywilizacjach Ugarit, Sumeru, Babilonii i Egiptu, idea światła w Starym Testamencie wyróżnia się dużym bogactwem terminologii i symboliki, a nade wszystko głębią teologiczną, pozwalającą odczytać jego sens dosłowny i metaforyczny. Treścią niniejszej publikacji jest prezentacja podstawowej kalki pojęciowej związanej z ideą światła w Biblii Hebrajskiej, a także wskazanie na jej fundament teologiczny, który definiuje światłość jako obraz (znak) obecności, doskonałości i wszechmocy Boga, dar Stwórcy dla świata i ludzkości, a także zadatek wiecznej szczęśliwości dla tych, którzy w trakcie swego życia doczesnego okazali wierność swemu Bogu.